Ένα μέρος της δουλειάς μας εδώ στο My Small Secret αφορά τη φροντίδα και την περίθαλψη ορισμένων πολύ ιδιαίτερων πλασμάτων που φτάνουν σ ’εμάς μέσα από διάφορες καταστάσεις. Προτού όμως σας παρουσιάσουμε κάποια από αυτά τα υπέροχα πλάσματα που πέρασαν απ’ τα χέρια μας ή συνεχίζουν να ζούνε μαζί μας έως και σήμερα, είναι απαραίτητο να εξηγήσουμε τον τρόπο με τον οποίο δουλεύουμε σ’ ότι έχει να κάνει με τα διασωσμένα μας ζωάκια.
Το σπίτι/εκτροφείο μας έχει αποτελέσει στέγη για κάποια ανεπιθύμητα κουνελάκια (μα και για άλλα ζωάκια) από τον πρώτο καιρό της δημιουργίας του. Κοντά μας έχουν έρθει κουνελάκια από διάφορες απειλητικές για τη ζωή τους καταστάσεις. Πιο συγκεκριμένα, έχουμε αναλάβει κουνέλια από ακατάλληλους ιδιοκτήτες, κουνέλια με διάφορα προβλήματα (π.χ. με ψώρα, με κάποια αναπηρία κλπ.), κουνέλια που προέκυψαν από γέννες ιδιωτών, κουνέλια από εγκαταλείψεις (σε πάρκα, χωράφια κλπ.) και κουνέλια που αγοράστηκαν ως δώρο σε παιδιά και μετά απλά δεν τα ήθελαν. Φυσικά, ΔΕΝ είμαστε εδώ για να αναλάβουμε τα ζώα του κάθε ανεύθυνου. Προσπαθούμε να παίρνουμε υπό την προστασία μας ΜΟΝΟ κουνέλια τα οποία βρίσκονται σε πολύ άσχημη θέση. Δεν μπορούμε λοιπόν να λέμε ναι σε κάθε κουνέλι και δυστυχώς τα περιστατικά που αναλαμβάνουμε είναι ελάχιστα. Είναι σημαντικό να διευκρινίσουμε ότι τα διασωσμένα μας κουνελάκια ΔΕΝ σχετίζονται με τα κουνέλια του προγράμματος εκτροφής μας. Τα διασωσμένα μας κουνέλια διατίθενται ΠΑΝΤΑ δωρεάν (χωρίς δηλ. κάποιο χρηματικό αντίτιμο) προς υιοθεσία σε κατάλληλους ιδιοκτήτες. Η επιλογή των σωστών ιδιοκτητών γίνεται λίγο-πολύ με τους όρους και τις προϋποθέσεις που δίνουμε και τα μικρά που γεννιούνται σε εμάς. Το Συμβόλαιο Υιοθεσίας είναι μία απαραίτητη προϋπόθεση. Εκτός από την υιοθεσία, τα διασωσμένα κουνέλια μας μπορούν να δοθούν και για φιλοξενία σε όσους ασχολούνται με τις διασώσεις κουνελιών. Όποιος επιθυμεί να υιοθετήσει κάποιο από τα διασωσμένα μας κουνέλια πρέπει να γνωρίζει ότι τα περισσότερα από αυτά τα ζώα είναι συνήθως ενήλικα, δεν ανήκουν σε κάποια φυλή (είναι δηλαδή ημίαιμα), μπορεί να είναι μεγαλόσωμα κλπ. Σε περίπτωση που είναι μικρά σε ηλικία, ενδέχεται να μην μπορούμε να εγγυηθούμε για το πως ακριβώς θα γίνουν μεγαλώνοντας. Άνθρωποι του τύπου "θέλω να υιοθετήσω το κουνέλι αλλά δεν μπορώ να πληρώσω για τη στείρωση του" ή "δεν μπορώ να έρθω να το πάρω, θα μου το φέρετε;" θα ήταν καλύτερα να μην επικοινωνήσουν μαζί μας. Αρκετά από τα ζώα που θα δείτε παρακάτω, καθώς και πολλά ακόμα, χρειάστηκε να λάβουν φαρμακευτική αγωγή, να σιτιστούν με γάλατα του εμπορείου κλπ., τα έξοδα των οποίων φυσικά επωμιστήκαμε εμείς. Πιστεύουμε ότι εκείνοι που ζητούν να υιοθετήσουν ένα οποιοδήποτε ζωάκι οφείλουν να είναι σε θέση να κάνουν κάποιες θυσίες και όχι να ψάχνουν να βρουν έναν βλάκα που θα έχει φορτωθεί τα πάντα, για να μην πληρώσουν ούτε δεκάρα και ταυτοχρόνως να ικανοποιήσουν την επιθυμία τους να λένε πως έσωσαν μια ψυχή.
Adopt don't shop
ok, but also
Adopt resposible or don't adopt at all
Παρακάτω θα δείτε κάποια από τα ζώα που πέρασαν από τα χέρια μας. Αυτά τα κουνέλια δεν είναι διαθέσιμα προς υιοθεσία. Για ότι θέλετε να ρωτήσετε επικοινωνήστε μαζί μας μέσω μηνύματος. Μπορούμε επίσης να σας προσθέσουμε σε λίστα για να σας ειδοποιήσουμε μόλις υπάρξει κάποιο κουνέλι που να χρειάζεται σπίτι, καθώς αυτή η σελίδα δεν ενημερώνεται με τα διαθέσιμα προς υιοθεσία κουνέλια.
2024 Rescued Male Bunny (Valentino)
Ο Valentino είναι το πρώτο κουνελάκι που ήρθε σε εμάς το έτος 2024. Το όνομα που πήρε ο συγκεκριμένος μικρούλης έχει να κάνει με το γεγονός ότι έτυχε να έρθει στα χέρια μου την ημέρα των ερωτευμένων, σε ηλικία περίπου 4 μηνών απ' όσο υπολογίζω. Είναι ένα ιδιαίτερα συνεσταλμένο πλάσμα (παραδέχομαι βέβαια πως δεν διατηρεί τις καλύτερες σχέσεις με τα κουνελάκια του ίδιου φύλου) που για κάποιο λόγο βρέθηκε μόνο του έξω στη φύση. Πιστεύοντας λοιπόν πως σε αυτό το ιστολόγιο οφείλω να περνάω τα σωστά μηνύματα, θα αναλύσω ορισμένα πράγματα που έχουν να κάνουν με τα κουνέλια. Μια κοινή αντίληψη που κυριαρχεί είναι ότι αν κάποιος που έχει ένα κουνελάκι δεν επιθυμεί πλέον να το κρατήσει, μπορεί να το αφήσει ''ελεύθερο'' στη φύση. Αυτό είναι πραγματικά τόσο λάθος! Τα οικόσιτα κουνέλια αποτελούν ζώα συντροφιάς και το να τα αφήσει κανείς ελεύθερα σε ένα δασάκι, πάρκο κλπ. είναι εγκατάλειψη και όχι απελευθέρωση! Για να σας βοηθήσω λίγο να κατανοήσετε κάποιους όρους, οικόσιτο καλούμε ένα ζώο του οποίου η επιβίωση εξαρτάται από τον άνθρωπο, καθώς για να φτάσει στο σημείο να μπορεί να ζήσει κοντά σε ανθρώπους, έχει προέρθει από επιλεκτικές εκτροφές. Οι επιλεκτικές εκτροφές με τη σειρά τους και ανάλογα με το ποιος θα είναι ο στόχος, μπορούν μεν να δώσουν ζωάκια με υπέροχα και ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, όμως είναι ικανές να δώσουν ζώα που θα είναι λιγότερο έως καθόλου ικανά να επιβιώσουν μόνα τους. Αυτό συμβαίνει γιατί επηρεάζουν τόσο τα εξωτερικά χαρακτηριστικά, όσο και τα εσωτερικά χαρακτηριστικά ενός ζώου. Σκεφτείτε τώρα ένα κουνέλι νάνο, τι πιθανότητες θα είχε να επιβιώσει έξω μόνο του εφόσον το πιτσιλωτό του τρίχωμα βγάζει μάτι από μακριά και τα αρπακτικά μπορούν να το εντοπίσουν αμέσως; Και πως θα μπορούσε να ξεφύγει από μια αλεπουδίτσα με αυτά τα χαριτωμένα όμως κοντά ποδαράκια; Τι να πούμε και για την άγνοια κινδύνου που θα είχε, αφού εμείς οι άνθρωποι τα κάναμε έτσι ήμερα και καλόβουλα για να μπορούμε να τα έχουμε κοντά μας και να μην πεθαίνουν από τον πανικό. Αντίθετα, ένα άγριο κουνέλι και ένας λαγός ενδέχεται να μην επιβιώσουν στην αιχμαλωσία, διότι πολλές φορές δεν δύναται να συνηθίσουν την ανθρώπινη παρουσία, με αποτέλεσμα να χάνουν τη ζωή τους λόγω υπερβολικού στρες. Τα παραγωγικά ζώα πάλι είναι και αυτά οικόσιτα. Επιπλέον, από νομικής απόψεως τα κουνέλια κατατάσσονται στα παραγωγικά ζώα, σε αντίθεση με το σκύλο και τη γάτα. Παρακάτω επισυνάπτω μερικές φωτογραφίες με τον γλυκύτατο μας Valentino (που παρεμπιπτόντως είναι ένα από τα πιο όμορφα κατά την γνώμη μου κουνέλια που πέρασαν από τα χέρια μου) σε ηλικία περίπου 6 μηνών.
2023 Rescued Male Bunny (Peter)
Το υπέροχο κουνελάκι που κάποιες ατυχίες έφεραν στα χέρια μας πριν καλά-καλά φτάσει σε ηλικία που να μπορεί να φάει στερεά τροφή, και δεν είναι άλλο από τον μικρό μας Peter (Rabbit). Ο Peter μας είναι ένα κουνελάκι που προέκυψε από λανθασμένες πρακτικές εκτροφής, πράγμα καθόλου πρωτότυπο για τα περισσότερα μάλλον κουνέλια που εκτρέφονται για το κρέας τους στη χώρα μας. Αν και οι πιθανότητες επιβίωσης του τον πρώτο καιρό δεν ήταν υπέρ του, μιας και ήρθε σε εμάς ελαφρώς λιποβαρής όταν ήταν περίπου 2 εβδομάδων, τελικά όλα πήγαν καλά. Τα κουνελάκια δεν θα πρέπει να χωρίζονται από την μητέρα τους νωρίτερα από την ηλικία των 8 εβδομάδων αν δεν συντρέχει κάποιος σοβαρός λόγος. Ένας πρόωρος απογαλακτισμός θα μπορούσε να αποδειχθεί μοιραίος για αυτά τα ζώα. Τα μωρά κουνέλια χρειάζονται τα αντισώματα που τους προσφέρει το γάλα της μητέρας τους, προκειμένου να αναπτύξουν ένα υγιές ανοσοποιητικό σύστημα. Χωρίς αυτά τα αντισώματα θα είναι πολύ επιρρεπή σε λοιμώξεις και αν κάποιος νομίζει ότι είναι δύσκολο να θεραπευτεί ένα άρρωστο ενήλικο κουνέλι που να δει πόσο δύσκολο είναι αν αρρωστήσει κάποιο μικρό. Ένα πλάνο που θα μπορούσε να ακολουθήσει κάποιος που έχει στην κατοχή του ένα ορφανό μωρό κουνελάκι, είναι η τοποθέτηση του σε μια κουνελίτσα που έχει μικρά (και επομένως έχει γάλα) περίπου της ίδιας ηλικίας. Εδώ βέβαια οφείλουμε να αναφέρουμε πως για να πετύχει αυτό θα πρέπει να τηρηθούν κάποιες προϋποθέσεις και καλό θα ήταν να γίνει με τη συμβολή ειδικού. Η αμέσως επόμενη λύση είναι η σίτιση με μπιμπερό, με ειδική φόρμουλα και με την προσθήκη προβιοτικών για να ελαχιστοποιήσουμε τις πιθανές γαστρεντερολογικές διαταραχές. Δυστυχώς, όσο πιο μικρό ηλικιακά είναι ένα νεογέννητο κουνελάκι, τόσο πιο χαμηλές είναι και οι πιθανότητες επιβίωσης του με μπιμπερό, ιδιαίτερα αν δεν έχει λάβει καθόλου πρωτόγαλα από τη μητέρα του. Γενικά θα λέγαμε πως τα νεογέννητα κουνελάκια επιβιώνουν δυσκολότερα από ένα νεογέννητο σκυλάκι ή γατάκι που ταΐζεται με μπιμπερό. Ακόμα και ένα λαγουδάκι 10 ημερών συνήθως έχει καλύτερες πιθανότητες επιβίωσης συγκριτικά με ένα κουνέλι της ίδιας ηλικίας. Παρακάτω λοιπόν θα δείτε τον μικρό Peter σε ηλικία 20 ημερών περίπου, έχοντας πλέον ξεπεράσει τον κίνδυνο και ενώ έχει καταφέρει να πάρει το απαιτούμενο βάρος μέσα σε λίγες μόνο ημέρες! Προφανώς και πήρα την απόφαση να τον κρατήσω κοντά μου, πως άλλωστε να σταματήσω να φιλάω αυτό το τέλειο μουσούδι!
2022 Rescued Female Leveret (Lydia)
Ένα λίγο διαφορετικό ζωάκι από τα άλλα που θα δείτε σε αυτή τη σελίδα και πρόκειται για την Λυδία μας, ένα ευρωπαϊκό λαγουδάκι. Η ιστορία της Λυδίας είναι κάτι το οποίο δεν έγινε ποτέ απόλυτα κατανοητό από εμένα. Φαίνεται ότι κάποιος την είχε στην κατοχή του, για λόγο που ειλικρινά δεν έχω καταλάβει. Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν βρισκόταν εκεί που θα έπρεπε να ήταν, γιατί η Λυδία έπρεπε να βρισκόταν με την μαμά της. Όταν αυτός που την είχε αρχικά θεώρησε καλή ιδέα να τη δώσει ως δώρο για το παιδί συγγενικών μου προσώπων, η μικρή λαγουδίνα βρέθηκε σε εμένα. Οι λαγοί σε αντίθεση με τα κουνέλια είναι ζώα τα οποία ο άνθρωπος δεν έχει εξημερώσει μέχρι και σήμερα, πράγμα που σημαίνει πως δεν υπάρχουν φυλές λαγών που να θεωρούνται οικόσιτες (και μη βγει να μου πει κανείς πως ναι υπάρχει το Belgian hare, γιατί θα μου ανέβει το αίμα στο κεφάλι!). Οι λαγοί λοιπόν δεν είναι κουνέλια, δεν είναι κατοικίδια και διατηρούν έντονα τα ένστικτα που χρειάζονται για την επιβίωση τους. Ένα πολύ βασικό ένστικτο επιβίωσης ενός λαγού είναι εκείνο του φόβου και κάνει ένα λαγό να τρέξει μακριά αν δει κάποιον ή κάτι να τον πλησιάζει. Τι πάει να πει αυτό όμως; Πολύ απλά, αν ένα λαγουδάκι νιώσει ότι απειλείται και δεν μπορεί να ξεφύγει είναι πολύ πιθανό να χάσει τη ζωή του λόγω του έντονου stress, όπως άλλωστε συμβαίνει και με πολλά άλλα άγρια ζωάκια. Επομένως, η μεταχείριση ενός μη οικόσιτου ζώου πρέπει να γίνεται μόνο όταν αυτή θεωρείται απαραίτητη, τηρώντας τα απαιτούμενα μέτρα και πάντοτε από ενήλικες και όχι από παιδιά. Αν σε περίπτωση βρείτε κάποιο λαγό ή άγριο κουνέλι που πιστεύετε ότι χρειάζεται βοήθεια, επικοινωνήστε χωρίς καθυστέρηση με το κοντινότερο κέντρο περίθαλψης άγριας ζωής για να μπορέσουν να επιβεβαιώσουν αν το ζωάκι χρειάζεται πράγματι βοήθεια και να σας δώσουν οδηγίες για το τι θα πρέπει να κάνετε. Ενημερώνω επίσης ότι τα κέντρα περίθαλψης άγριας ζωής δεν αναλαμβάνουν περιστατικά με οικόσιτα κουνέλια.
2021 Three Rescued Male Bunnies
Αυτό είναι μάλλον από τα πιο ψυχοφθόρα για εμένα περιστατικά που ανέλαβα ως τώρα, οπότε θα κλείσω με αυτό. Τα τρία κουνελάκια που θα δείτε παρακάτω προέρχονται από ένα δημοτικό πάρκο (δεν γράφω το πάρκο για να μην βρεθεί κανένας που θέλει να βλάψει τα ζώα που βρίσκονται σήμερα εκεί, δυστυχώς άρρωστοι άνθρωποι στα μυαλά υπάρχουν). Όπως γίνεται στις περισσότερες ίσως περιπτώσεις στη χώρα μας που ορισμένα ζωάκια τοποθετούνται σ’ ένα πάρκο για να τα βλέπει ο κόσμος και να χαίρεται (αν είμαστε σοβαροί δηλαδή), η ιδέα αυτή φαντάζει εύκολα υλοποιήσιμη στο μυαλό κάποιων. Έλα που όμως στην πράξη τα πράγματα δεν είναι και τόσο απλά. Τα ζώα χρειάζονται πολύ περισσότερα από τροφή και νερό. Τι γίνεται λοιπόν όταν απουσιάζουν οι κατάλληλες συνθήκες διαβίωσης, όταν τα ζώα δεν παρακολουθούνται από κτηνίατρο, όταν παρότι βρίσκονται σε έναν περιφραγμένο χώρο αρσενικά-θηλυκά δεν είναι στειρωμένα; Τι γίνεται όταν πέρα από όλα τα παραπάνω, ο καθένας μπορεί να πάει και να πετάξει εκεί το κουνέλι του όταν το βαρεθεί; Πόσο εύκολο είναι άραγε να βρεθούν άνθρωποι να συμμαζέψουν ένα πρόβλημα που κάποιοι άλλοι δημιούργησαν, προκειμένου να μην γιγαντωθεί; Υπάρχει κάτι το πραγματικά απογοητευτικό σε αυτή την υπόθεση και φυσικά έχει να κάνει με την νοοτροπία του μέσου Έλληνα. Βλέπετε, είναι πολύ πιο απλό για κάποιον που θέλει ένα κουνέλι, να πεταχτεί μέχρι τη λαϊκή ή το petshop της γειτονιάς του και να αγοράσει ένα. Αν θέλει μετά μπορεί να λέει και πως το αγόρασε για να το σώσει. Γιατί να πάρει ένα ενήλικο κουνέλι ή ένα με προβλήματα όταν το χαριτωμένο κουνελάκι της βιτρίνας δεν είναι καν ακριβό. Άσε που ο καταστηματάρχης δεν θα του κάνει κανέναν έλεγχο και δεν υπάρχει περίπτωση να του ζητήσει να υπογράψει χαρτί υιοθεσίας. Επίσης, ποιος ο λόγος τώρα να τρέχει μακριά όταν η λαϊκή του Σαββάτου απέχει μόλις δυο βήματα. Και κάπου εκεί που λες λογικά πιο δύσκολα δεν γίνεται, έχεις να κάνεις και με τη νοοτροπία ορισμένων ατόμων που υποτίθεται πως είναι ευαισθητοποιημένοι σε θέματα που αφορούν τα κουνελάκια. Προκειμένου λοιπόν να βρεθούν σπίτια για κάποια τουλάχιστον από τα πολλά ζώα του πάρκου (δεν ήταν δυνατό να καθορίσω τoν ακριβή αριθμό των κουνελιών που βρισκόταν στο πάρκο. Εγώ μέτρησα 12, οι υπεύθυνοι του δήμου αργότερα ανέφεραν πως είχαν τοποθετηθεί εκεί περίπου 35), συνεργάστηκα (ας το πούμε συνεργασία) με μια ομάδα που ασχολείται με τις υιοθεσίες ανεπιθύμητων κουνελιών και κάπως έτσι βρέθηκε άτομο να δεχτεί τα 3 κουνελάκια που βλέπετε (να συμπληρώσω ότι τα κουνέλια αυτά έμειναν μόλις λίγες ημέρες μαζί μου). Το λυπηρό είναι πως ήμουν η μοναδική, πέρα κάποιου δικού μου προσώπου, που έτρεξε για αυτή την υπόθεση (και καλά θα είχα βοήθεια από άλλους εθελοντές lol) και είχα να ακούσω και ένα σωρό ανοησίες (ω τι πρωτότυπο!). Πήρα επίσης και λίγα μηνύματα-παραγγελίες. Μια "ευαισθητοποιημένη" κυρία μου πρότεινε να πάρει ένα-δύο κουνελάκια, αρκεί βέβαια να της τα έδινα στειρωμένα. Εξάλλου τι είναι τώρα για ένα άτομο που τρέχει για ένα σωρό ζώα να αναλάβει και τις στειρώσεις των κουνελιών του κάθε μελλοντικού ιδιοκτήτη. Πόσο ρεαλιστικό φαντάζει αλήθεια αυτό; Δεν θα γράψω καν πόσα ζώα είχα στην κατοχή μου εκείνο το διάστημα και από πάνω είχα να τρέχω για αυτό και για άλλο ένα περιστατικό με επίσης πολλά ανεπιθύμητα κουνέλια. Κανένας δεν υποχρεώνει κανέναν να ασχοληθεί και να βοηθήσει με ένα περιστατικό, όπως επίσης κανένας δεν έχει το δικαίωμα να έχει πολλές απαιτήσεις από αυτούς που ασχολούνται! Προσπαθώ να μην κλείνω τα μάτια μου στα κουνέλια που βρίσκονται σε ανάγκη, όμως όταν μερικοί σου βγάζουν το λάδι σε κάνει να σκέφτεσαι να αρχίσεις να νοιάζεσαι μόνο για τα δικά σου και να εθελοτυφλείς για όλα τα υπόλοιπα, όπως κάνουν μάλλον οι περισσότεροι. Καμιά φορά αυτός είναι και ο μόνος τρόπος για να επιβιώσει ψυχικά κάποιος. Εν τέλη, από τα τόσα κουνελάκια που ζούσαν στο πάρκο απομακρύνθηκαν συνολικά μόλις τέσσερα (μιας και η βοήθεια ήταν ανύπαρκτη, δεν υπήρξε ουσιαστικό ενδιαφέρον για υιοθεσίες, ορισμένοι φοβήθηκαν μέχρι και να μην κολλήσουν τίποτα), τα τρία αρσενικά παρακάτω και λίγο μετά απομάκρυνα ένα ακόμη αρσενικό με επίσης πολλά προβλήματα υγείας. Το θετικό είναι πως τουλάχιστον τα κουνέλια αυτά κατάφεραν να ζήσουν.
